O książce: 2017 / "Uderzyli w barierkę na zewnątrz i gdyby ludzie nie czekali na ten sygnał, to by go nie usłyszeli: tak było cichy i pozbawiony półtonów, jakby idąc wąską zaspą, jego boki wyrywały ostre wypustki i sople, zachrypnięte od zimna wiecznej zmarzliny, albo tam, na zewnątrz, biło nie dzwoniące żelazo, ale kość o kość. A jednak do uszu dobiegł dźwięk sygnału o końcu pracy. Ludzie wyprostowali się, puścili łopatę i zaczęli zbierać z rąk – bez ładowania, bez kopania, bez zdejmowania łopat. wysypiska kamieni, jakby ich ręce natychmiast osłabły i straciły zdolność do pracy. Po wyprostowaniu się i uwolnieniu od niepotrzebnych rzeczy ludzie sięgnęli do wyjścia z twarzy.…"